اثربخشی درمانگری شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و افسردگی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌‌آگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و افسردگی دختران نوجوان تحت سرپرستی بهزیستی اجرا شد. روش پژوهش از نوع شبه‌تجربی و با طرح پیش‌‌آزمون ـ پس‌‌آزمون پیگیری با گروه‌‌ گواه و جامعة‌‌ آماری دختران نوجوانان بی‌‌سرپرست و بدسرپرست ساکن در مرکز نگهداری استان قزوین بود. از بین این دختران 12 نفر به روش نمونه‌‌برداری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایشی طی دو ماه تحت‌‌ مداخلة شناخت‌‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌‌آگاهی در 10 جلسة 70 تا 90 دقیقه‌ای قرار گرفت. هر دو گروه در سه مرحلة پیش‌‌آزمون، پس‌‌آزمون و پیگیری سه‌‌ماهه با پرسشنامة خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان کنلی (1989) و افسردگی نوجوانان کوتچر (2002) ارزیابی شدند. نتایج تحلیل کوواریانس افزایش معنا‌‌دار خودکارآمدی اجتماعی و کاهش افسردگی را در گروه آزمایش نشان داد، که در پیگیری نیز تداوم داشت. نتایج پژوهش اثربخشی کاربست شناخت‌‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌‌آگاهی را بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی و کاهش افسردگی در دختران نوجوان بدسرپرست و بی‌‌سرپرست تأیید کرد.